رابدومیولیز را به عبارت بسیار ساده می توان از بین رفتن و سوختن عضلات اسکلتی یا همان عضلات ارادی دانست و گفته می شود در رشته ی کراس فیت رابدومیولیز در سطح نگران کننده ای رخ می دهد. به عبارت دیگر در این رشته اگرچه برای تقویت عضلات تمرین می کنید ولی به دلیل بالا بودن افراطی شدت تمرین عضلاتی که قصد تقویت شان را دارید سوخته و تجزیه شده و از بین می روند.

در طول تاریخ کراس فیت نمونه هایی شکایت از مربی های کراس فیت مبنی بر بروز و تشدید رابدومیولیز در بدن که به نتیجه نیز رسیده و منجر به جرایم سنگین مربیان شده است نیز دیده شده است و این گفته به این معنی است که سوخته شدن و تجزیه شدن عضلات در اثر پرداختن به کراس فیت در شدت های بالا حتی در دادگاه نیز اثبات شده است.
ناگفته نماند که رابدومیولیز را می توان با اندازه گیری محتویات ناشی از سوختن و تجزیه ی عضلات که در خون وارد می شود تشخیص داده و اثبات نمود. بد نیست بدانید رابدومیولیز در حالت طبیعی زمانی رخ می دهد که افراد زیر آوار مانده و در اثر فشاری که متحمل می شوند خون رسانی به برخی بافت های شان قطع می شود و در این حالت رابدومیولیز در این قسمت از بدن و در عضلات اسکلتی این قسمت از بدن رخ می دهد.

زمانی که خون رسانی به بافت ها قطع می شود تخریب در بافت ها شروع می شود و وقتی فرد از زیر آوار خارج می گردد خون رسانی به بافت هایی که در زیر آوار مانده بود دوباره به جریان می افتد و این بار میوگلوبین های ناشی از تخریب توده های عضلانی وارد خون شده و رابدومیولیز شکل می گیرد و مشابه همین وضعیت در طول تمرین کراس فیت در بدن ورزشکاران رخ می دهد.

به هر حال وجود رابدومیولیز در عضلات اسکلتی ورزشکارانی که در شدت های بالا و در کراس فیت تمرین می کنند اثبات شده است ولی به دلیل اینکه کراس فیت از شدت بسیار بالایی برخوردار است و البته تمرین در شدت بالا انسان را خسته کرده و از سوی دیگر میزان ترشح آندورفین ها یعنی همان مخدرهای طبیعی خود بدن را افزایش می دهد مشتاقان این رشته از کراس فیت حتی لذت نیز می برند.